Johan komt panelen plaatsen op onze refurbished keuken.

De laatste keer dat hij over de vloer was, vertelde hij hoe corona ook hem had gedwongen om creatief te zijn en zijn business te verschuiven.

Nu de evenementen business op zn gat lag, viel de vraag naar zijn kisten in elkaar. Daar zat ie dan ineens. Met zeven man in de werkplaats die wel gewoon aan het einde van de maand hun loon moesten ontvangen.

Hij maakte van de nood een deugd en verschoof zijn zaken naar het timmeren van interieur, kasten en keukens.

“ Maar ja dat is eigenlijk onze business nie he. We kunnen het wel maar we doen het nooit.. En ook niet iedereen wil het doen, ook niet”  zegt hij wat gelaten, “maar de opdrachten stroomden als een gek binnen!”.

“En als je dan mensen zoekt, dan krijg je ook niet direct de pareltjes. ‘t is echt

moeilijk om aan mensen te komen” gaat hij verder.

“Laatst kon ik kiezen uit twee: een man van 62 en vrouw van 41.

Nou toen heb ik die vrouw van 41 maar genomen”.

De enige vrouw tussen al die kerels? vraag ik, “Hoe gaat dat?”

Zijn gezicht klaart op:”ja dat gaat dus verrassend goed, ik ben dr eigenlijk wel heel blij mee

en het loopt ook heel goed met de jongens!”

Ik vraag hem waaraan hij dat merkt.

“Nou ik heb dus in ene veel minder gezeik met die gasten.

Anders is er altijd wel wat en lopen ze mekaar de schuld te geven. Maar met haar d’r bij doen ze dat dus niet meer.

En ze is echt one of the guys he? Aanpakken en geen gelul.

De jongens zeggen het zelf ook he!

Van de week had ik er ook weer 1 die zegt: ik ben echt blij dat zij dr is en het klikt ook echt heel goed. Dus ja de sfeer is d’r wel een heel stuk beter op geworden, iedereen heeft dr echt plezier in”.

Johan blijkt nog een keertje terug te moeten komen voor het afmaken van de klus.

Zes weken later staat hij weer aan mijn aanrecht. Hij heeft een leerling timmerman mee. Ik vraag hoe het met de vrouwelijke collega is en zie dit keer hun beider gezichten opklaren. “Goed!” zegt de leerling. “Da’s echt een topwijf.”

Johan vult aan. “Ja daar ben ik nog elke dag heel blij mee dat ik die heb aangenomen.  En ik had laatst een winterbarbeque georganiseerd voor de mannen. Je mot het toch een beetje leuk maken voor ze. En toen kwam zij in ene in een jurrekie met van die hippe laarsjes dr onder. Nou toen bleek het nog een echte vrouw te zijn ook”.

Zijn gedachten dwalen even af voor dat hij peinzend opmerkt “Maar daar mogen we sinds The Voice natuurlijk niets meer over zeggen”.

Even later zwaai ik ze uit. Ik denk aan alle diversity & inclusiveness initiatieven overal. Johan heeft geen D&I officer meer nodig. Zijn deur staat nu wijd open voor ieder timmer talent met een geen-gezeik mentaliteit.