Onze daily huddle start elke dag om 9.00. Het duurt maar een kwartiertje. We zijn er mee begonnen aan het begin van de lock down, toen we noodgedwongen ineens thuis werkten. Het stramien is elke dag hetzelfde: we praten elkaar kort bij op basis van de volgende 3 vragen: Hoe zitje erbij? Wat ga je vandaag doen? Heb je daar hulp bij nodig?

Het gekke is: toen er nog geen lockdown was, deden we dit nooit. Terwijl we elkaar toen ook niet vaak zagen. We werken voornamelijk bij onze klanten ‘in huis’ en spreken elkaar als collega’s dus maar af en toe. Toen we ook niet meerbij onze klanten mochten werken en we ineens thuis zaten, achter camping tafeltjes en op klapstoelen soms, voelde dat wel heel losgezongen en besloten we de dagstart voortaan gezamenlijk te doen.

Dat bleek een hit. Het was naast nuttig vooral ook erg leuk om de dag met elkaar te starten. We kregen veel beter zicht op wat ieder van ons aan het doen was en konden elkaar direct helpen of aanvullen. Er werden wat minder wielen parallel uitgevonden en het delen van lief en leed over uit de hand lopende verbouwingen op je thuiswerkplek, belangrijke klant gesprekken moeten voeren op de babykamer en de terreur van thuisonderwijs geven, was behalve hilarisch ook troostend.

We merkten dat we gingen uitkijken naar de gezamenlijke dagstarts. Wat begon als een manier om je niet helemaal verloren te voelen in het thuiswerken, leverde mooie bijvangst op: echte verbondenheid, energie en inspiratie.

We groeiden als team en er ontstonden ludieke ideeën en plannetjes die ook tot uitvoer zijn gebracht. 

Natuurlijk lukt het niet elke dag om aan te haken. Vaak ben je om 9.00u al voor je klant aan het werk. Maar als je merkt dat elk teamlid toch minstens 1 of 2 keer per week vrijwillig aanhaakt bij de huddle (of check in), dan weet je dat je daarmee een goed HR instrument te pakken hebt. 

Vandaag gaf ik een training aan vrouwelijke managers van één van de big four consultancy bedrijven. Eén van de deelnemers vertelde dat ze sinds een half jaar dagelijks een ‘thermometer check-in’ doet met haar team. Ik herkende zowel haar enthousiasme over de resultaten als de terughoudendheid die ze zag bij het management boven haar. “Kunnen we niet meteen met de inhoud beginnen? of doen we tegenwoordig een theekransje in de baas z’n tijd” waren opmerkingen die ze in het begin te verduren kreeg. Maar zoals zij het zo mooi verwoordde: de check in zorgt voor stabiliteit in het team, in een tijd waarin vrijwel niets stabiel is”.

Maar eigenlijk hoefde ze het niet te ‘verkopen’ aan het management; het team is er zo enthousiast over dat ze de check ins er in houden, ook als iedereen straks weer op kantoor werkt.